ഒരു കവി ജനിക്കുന്നത്

ഒരു കവി ജനിക്കുന്നത്

അമ്മ കവിത ചൊല്ലാൻ ഈണം പഠിച്ചില്ല
ആയിരം കവിതകുഞ്ഞുങ്ങൾ പിറന്നപ്പോഴേ

ഇഷ്ടം എന്നാ വാക്കിൽ പോലും
ഈണം തികയ്ക്കും കവിതകൾ പിറക്കവേ

ഉഷ്ണം തീർക്കാൻ മഴകുഞ്ഞുങ്ങൾ
ഊഷര ഹൃദയത്തിൽ മഴപ്പാട്ട്‌ പാടവേ

ഋതു ഭേദമേതും ഇല്ലാതെ ഞാനും
എത്രെയോ രാവുകൾ കവിതകൾക്ക് നല്കി

ഏറിയ നോവുകൾ കാലത്തിന്റെ മീതെ
ഐശ്വര്യം നേടാൻ പടവുകൾ ആകവേ

ഒന്നും ഓർക്കുവാൻ ഇഷ്ടമല്ലെങ്കിലും
ഓർമ്മകൾ ആയിരം കവിതകൾ തന്നു

ഔഷധമായവ ഹൃത്തടം നനയ്ക്കവേ
അംബരം വീണ്ടും കണ്ണീരു വാർത്തിടും
അമ്മയിൽ തന്നെ തിരികെയെത്തിച്ചേരും